Όσιος Ιωαννίκιος ο Μεγάλος «ὁ ἐν Ὀλύμπῳ»

Ο Όσιος Ιωαννίκιος γεννήθηκε το 740 μ.Χ. στη Βιθυνία, από ευσεβείς γονείς, τον Μυριτρίκη και την Αναστασώ. Οι γονείς του τον μεγάλωσαν σύμφωνα με τις χριστιανικές αξίες του Ευαγγελίου, και ο Ιωαννίκιος, από νεαρή ηλικία, επηρεάστηκε από τις θρησκευτικές διδαχές τους.

Στην ηλικία της στρατιωτικής θητείας, υπηρέτησε στον στρατό του Κωνσταντίνου Ε’, του αυτοκράτορα και εικονομάχου, ο οποίος είχε μεγάλη εκτίμηση από τους στρατιώτες του για τις νίκες του κατά των Βουλγάρων. Ωστόσο, η ατμόσφαιρα που επικρατούσε στους στρατιωτικούς κύκλους επηρέασε τον Ιωαννίκιο και, επηρεασμένος από τον αυτοκράτορα, υιοθέτησε την εικονομάχικη θέση.

Μετά την αποστράτευσή του, συνειδητοποίησε την πλάνη του και την αμαρτία του, γεγονός που τον οδήγησε σε ειλικρινή μετάνοια. Εξομολογήθηκε και αποφάσισε να αφιερωθεί πλήρως στη χριστιανική ζωή. Απευθύνθηκε στη μοναχική ζωή, εισερχόμενος στο μοναστήρι του Ολύμπου, όπου και έζησε τα υπόλοιπα χρόνια του, διδάσκοντας και προσηλυτίζοντας τους ανθρώπους στην Ορθοδοξία.

Ο Όσιος Ιωαννίκιος έζησε 94 χρόνια και παρέμεινε πιστός διδάσκαλος της Ορθοδοξίας μέχρι την κοίμησή του στη Μονή Αντιδίου, αποτελώντας παράδειγμα ειλικρινούς μετάνοιας και αφοσίωσης στην αλήθεια του Χριστιανισμού.

Εορτάζει στις 4 Νοεμβρίου εκάστου έτους.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Tὴν ἐπίγειον δόξαν, πάτερ, κατέλειπες καταυγασθεὶς τῇ ἐλλάμψει τῆς ἐπινοίας Θεοῦ, ὅθεν ἔφανας ἐν γῇ ὡς ἄστρον ἄδυτον· θείας φωνῆς γὰρ ὡς Μωσῆς μυστικῶς ἀξιωθείς, ἰσάγγελος ἀνεδείχθης καὶ δωρημάτων ταμεῖον, Ἰωαννίκιε μακάριε.

Έτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ´.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαίς,τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας· καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας· καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασιν, Ἰωαννίκιε Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ἀστὴρ ἐφάνης παμφαὴς ἐπὶ γῆς λαμπῶν, καὶ τοὺς ἐν ζόφῳ τῶν παθῶν περιαυγάζων, ἰατρὸς δὲ ἀρωγότατος τῶν νοσούντων, ἀλλ’ ὡς χάριν εἰληφώς, τὴν τῶν ἰάσεων, τοῖς αἰτοῦσι σε παράσχου πᾶσαν ἴασιν, ἵνα κράζωμεν. Χαίροις Πάτερ, Ἰωαννίκιε.

Ὁ Οἶκος
Ἤστραψεν ἐν τῷ κόσμῳ ὁ θεόληπτος βίος τῶν σῶν κατορθωμάτων, Παμμάκαρ, καὶ ἀπήλασε πᾶσαν ἀχλὺν ψυχικῶν παθημάτων, καὶ φῶς ἄϋλον κατηύγασε, τοῖς πίστει σοὶ καὶ πόθῳ ἐκβοῶσι ταῦτα.

Χαίροις, τερπνὸν Μοναζόντων κλέος, χαίροις, φωστὴρ διαυγὴς τοῦ κόσμου.
Χαίροις, τῶν νοσούντων ταχεῖα παράκλησις, χαίροις, εὐρωστούντων ἀκλόνητον ἔρεισμα.
Χαίροις, ὅτι τὴν ἐπίγειον ἀπεβάλου στρατιάν, χαίροις, ὅτι τὰ οὐράνια ἀντηλλάξω τῶν φθαρτῶν.
Χαίροις, τῶν θείων ὄντως ἀρετῶν ὁ ταμίας, χαίροις τῶν ἀπορρήτων αὐτουργὸς θαυμασίων.
Χαίροις, παθῶν παντοίων καθαίρεσις, χαίροις, ἡμῶν προστάτης θερμότατος.
Χαίροις, παντὸς ἑτοιμότατος ῥύστης, χαίροις, παντὸς καταφύγιον κόσμου.
Χαίροις, Πάτερ Ἰωαννίκιε.

Κάθισμα
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.
Κόσμου τερπνότητα, προθύμως ἔλιπες, καὶ τῷ Δεσπότῃ σου, κατηκολούθησας, ἔρωτι θείῳ τὴν ψυχήν, τρωθείς, Ἰωαννίκιε· ὅθεν καὶ τὴν κάμινον, τῶν παθῶν ἐναπέσβεσας, δρόσω τῇ τοῦ Πνεύματος, τοῦ Ἁγίου πανόλβιε· διὸ σὺν τοῖς, Ἀγγέλοις χορεύεις, νῦν τούτων τὸν βίον μιμησάμενος.